Thuis.

Halloo mensen.

Ik ben weer thuis. Vraag me niet hoe maar ik ben weer thuis ! Niet te geloven, ik voel me als een vreemde in m'n eigen huis. Een verhaaltje..

De hele week hebben we production gehad. Maandag ochtend voor de basisschool, dinsdag avond voor publiek, woensdag avond en donderdag avond. Het was ZO gaaf ! Na 7 weken elke dag na school, tijdens school en elke zondag geoefend te hebben was het bijna professioneel. De afsluiting van donderdag avond was dan ook erg emotioneel.. veel gehuil omdat wij ook de volgende dag weg gingen! Het thema was 'Joseph and the Amazing Techni colour Dreamcoat '

Woesndag hadden we in Hospitality (huis houd kunde) een afscheidsontbijt voor alle exchange students. Met pannenkoeken, eieren, toast en allemaal lekkere dingetjes.

Donderdag een lunch met heel jaar 13,
de headboy & headgirl hadden een speech maar die kwamen er bijna niet uit omdat iedereen zo hard aan het huilen was.. 's avonds na Production mn koffer gepakt. Dan pas realiseer je je hoeveel zooi je eigenlijk hebt. Elke keer als ik door het huis heen liep zag ik weer wat dat ook van mij was.. maar omdat ik thuis kwam om 10 uur savonds en toen nog mn koffer in moest pakken. Gewoon van alles erin gesmeten. En blijkt dus nu dat mn oplader en nog steeds ligt en al mn sokken. Goed excuus om terug te gaan dacht ik.

Vrijdag ochtend ; ik ben gewoon naar school gegaan. Verschrikkelijk ! Al die laatste keren, met de bus, laatste keer dit laatste keer dit. Niks voor mij, in aardrijkskunde foto's gemaakt. Dan final assembly. De hele school komt elke vrijdag bij elkaar om de week door te nemen met sport en alle nieuwtjes te zeggen. Deze keer zaten wij op het podium in plaats van alle leraren. Allemaal wat gezegd, herrinneringen opgehaald en de directeur gaf ons een cadeautje, rapport en een kaart. De head boy & girl hadden geld opgehaald om ook een cadeautje voor ons te kopen. Alle jaar 13 zaten vooraan, en we kregen een staand applaus toen we klaar waren. Het eerste rugby team van school deed de Haka voor ons [ GOOGLE !! een Maori ding als teken van respect ] en toen gingen tranen over in huilen. Na Assembly was het helemaal een ramp, iedereen in tranen. Rose en Rob waren er ook, en die ook helemaal in tranen. Toen afscheid genomen van wat mensen, en dan naar huis. Nog wat spullen in mn koffer gesmeten, pizza gegeten buurvrouw gedag gezegd en naar het vliegveld. Zo raar, nog even gestopt om gedag te zeggen tegen Kate en Petal. Op het vliegveld waren iets van 70 mensen. ALle jongens huilen ik huilen iedereen huilen. Zelfs een jongen had een dag vrij genomen van werk om mij gedag te komen zeggen ! Na heel wat knuffels verder werd er omgeroepen ' Alle exchange students NU naar het vliegtuig jullie vertragen de vlucht ' Dus snel gedag gezegd tegen Rob & Rose & Cherry. En toen het vliegtuig in.. nog even gezwaaid toen ik het vliegtuig in liep en ZO hard gehuild. Ik zat voor Lotta en samen door een hele box met tissues heen gehuild. Toen het vliegtuig opsteeg zag je iedereen zwaaien en ik verloor het gewoon. Tot aan Christchurch zo hard gehuild..

In ChCh in een hotel geslapen. Nouja niet geslapen want iedereen smsen natuurlijk. Dus toen we om 4 uur naar het vliegveld moesten niet geslapen. Toen naar Sydney waar we 8 uur moesten wachten. Naar Bankok waar het zo verschrikkelijk heet was ! 32 graden met een heel erg hoge lucht vochtigheid. Jakkie. Ondertussen in Sydney goed ziek geworden, nu mn stem helemaal kwijt. Toen op naar Londen waar we weer mensen gedag moesten zeggen want ik was de enige die naar Nederland ging. Ik had een uur en 10 minuten terwijl ze zeggen dat je er minimaal 2 uur voor moet uittrekken om naar Terminal 5 te gaan. De beruchte terminal 5. Eerst 20 minuten met de bus, toen met de trein, toen weet ik hoeveel trappen op en af, wel 5 keer door security. En heel wat afgerend, en net op tijd bij m'n vlucht. Op naar Nederland, toen ik de windmolens zag begon ik alweer te huilen. Raar is dat, ik dacht de tranen al bijna op moesten zijn. Daar geland, een heel eind getaxied en de eerste voeten weer op Nederlandse grond. Even snel verkleed en een plens water in mn gezicht gegooid in de WC haha. Zag er niet uit, en wilde de familie niet meteen een nachtmerrie bezorgen. Heel lang gewacht op m'n koffer, maar godzijdank kwam ie toch op de band. En daar was een joekel van een spandoek van Madelon en Maaike mama met bloemen Oma in tranen pa in tranen en volgens mij ma ook. Kennisgemaakt met de 'nieuwe Maaike' en eindelijk kon ik weer kletsen met Madje! Mees en Roos waren zo gegroeid, en ontzettend leuk dat Bas en Brigitte er waren! Nog even koffie gedronken daar en Oma ging weer op de trein naar huis toe. In de auto naar huis toe.. ik wist niet waar ik kijken moest ! Geen bergen en overal auto's.. wat heb ik allemaal gemist.

Thuis hadden ze spandoeken, en natuurlijk mn nieuwe kamer ! Erg mooi geworden. Grote taart en allemaal cadeautjes.

En nu ben ik weer thuis.. en alles lijkt 1 grote droom. Rose en Rob al even gebeld en die waren nog steeds overstuur.

Ik zal er even nieuwe fotootjes opzetten!

Tot heel snel, hopelijk komt er snel een bericht met 'ik ga terug'

Zoals iemand zei 'You left a piece of your heart there, you have to go back and get it' En dat ga ik zeker doen.

Dankejwel voor alle lieve berichtjes en kaartjes het heeft me ontzettend geholpen.

Heel veel liefs,
Wieteke.