Kia Ora Aotearoa

Hahaaa, net als je denkt dat er geen teken meer van leven komt; komt het er toch!

Nou, the eagles has landed. Wat een trip was dat. We zijn vorige week donderdag met (heel fijn) koffers en al geland in Christchurch.

We zijn net terug van een belangrijke rugbywedstrijd (vergelijk het met Feyenoord - Ajax) en het heeft 80 minuten geregent. Frans Rob en ik hebben de longen uit ons lijf geschreeuwd en gelukkig hebben onze helden gewonnen. Doorweekt tot op het bot, dus nu met een kop thee, droge kleren en een flink stuk brownie maar even een verslag schrijven. Nu nog hopen dat internet het houdt.

19 juli uitgezwaaid door lieve vriendjes en vriendinnetjes op Schiphol, na 15 uur in Kuala Lumpur beland waar we een tussenstop van 15 uur hadden. Met 33 graden de stad in gegaan en meerdere dingen bezocht. Chinatown, een tempel uitgehouwen in een grot en 1 of andere 412 meter hoge toren in geweest. Verder was er weinig te doen dus naar het vliegveld gegaan, daar gedoucht en op een krakkemikkig bankje 3 uur geslapen. Ik zweer het je, ik heb er nog een zere heup van.

Doorgevlogen naar Christchurch via Auckland. Rose en Cheralyn kwamen ons op halen, gehuild als vanouds! Zo goed en fijn om ze weer te zien! En ook de bagage die dit keer wel tevoorschijn kwam was ook van harte welkom.

Andrea Glenn Hugo en Beau (Hostzus met man en kinders) wonen in Christchurch dus daar hebben we die avond gegeten, geslapen in een hotel. Midden in de nacht werd ik wakker van een kabaal, toen ik eenmaal goed wakker was realiseerde ik me ook dat mn bed aan het wankelen was. Bleek achteraf een 5.0 op de schaal van Richter aardbeving te zijn. Frans heeft er doorheen geslapen. Volgende dag naar Antartic Centrum geweest en nog een nachtje in Chistchurch geslapen. Ongelooflijk hoe die stad heeft geleden onder de aardbevingen. (Ruim 5000 (!) )

Vanaf daar zijn we in 6 dagen naar huis gereden, via Geraldine, Tekapo, Pukaki, Twizel, en Wanaka. Zoveel gezien en gedaan dus zal even een paar dingen noemen!

Mount Cook is hoogste berg van het Zuidelijk Halfrond en is bekend om zn mysterieuze karakter. Hij komt zelden tevoorschijn, altijd in de wolken. Hij ligt achter lake Pukaki, wat het blauwste meer ter wereld is. Het dorpje Mt. Cook ligt er vlakbij en ligt 2500 meter boven zeeniveau. Het is 4 uur rijden door de middle of nowhere en het enige wat er is is een klein restaurantje winkeltje en 1 motel. Doordat het winter is konden we er vrij goedkoop slapen. De volgende dag kwam ik aan de praat met een kerel die zei ' Je moet nog 1 nachtje wachten, dan zul je Mt. Cook zien in volle glorie ' Na nog wat gekletst bleek ie Mt. Cook 36 keer hebben beklommen en Mt. Everest ook meerdere keren. Hij nam ons mee naar een hutje met alle kaarten ed, zo gaaf. De volgende ochtend zagen we inderdaad Mt Cook. We waren extra vroeg opgestaan en hebben de zonsopgang gezien erachter. Geen wolkje aan de lucht, niemand durfde wat te zeggen. Zo ontzettend onbeschrijvelijk mooi.

Na 6 dagen eindelijk thuis. Mijn welkom was een ergometer (roeimachine) met daarboven een trainingsschema gemaakt door m'n Rob. (Gastvader) Met de meest flauwe grapjes tussendoor, en een grote foto van mij erboven. Maar voorlopig ben ik nog aardig wat secondes sneller op de 500m dan hij is!

Het is zo grappig en raar tegelijk dat alles hetzelfde is gebleven na 3 jaar. De suiker zit nog steeds in de koffiepot, Rob maakt nog steeds dezelfde grapjes, Rose is nog altijd even druk, de honden krijgen nog steeds dezelfde hoeveelheid voer en de schapen gaan nog steeds naar hetzelfde weiland. Wat Frans nu op zich neemt, hij heeft het geweldig naar z'n zin op de quad met de honden en schapen. Rob is volgende week 3 dagen weg dus dan krijgt ie zn vuurdoop. Hij mag/moet/wil dan voor de boerderij zorgen 3 dagen. Ik had me verheugd om met het paard de schapen te verplaatsen en weer op het strand te rijden, maar die hebben ze na heel veel moeite een paar maanden geleden laten inslapen. Ze had een infectie die in het bot is gaan zitten, ze hebben alles geprobeerd en heeft in de kliniek gestaan maar ze konden er niet helpen. Wel hebben ze een nieuw paard voor me gekocht, toen ik er al bijna op zat kwam het kleine detail - ze is nog niet beleerd. Ik ga me de komende weken niet vervelen!

Ik ben zoveel vergeten, heb het gevoel alsof ik er alweer zolang ben. Gek hoe zeer je je thuis kan voelen aan de andere kant van wereld!

Ill update you again soon, als het internet hier een beetje mee werkt!

Liefs van Frans & Wieteke

PS. Details: het is koud. Koudkoudkoud. -19 was de gevoelstemperatuur vorige week, vandaag heeft het alleen maar geregent. Volgende week wordt het beter, hopelijk!

PPS: Mam, ik kan je niet mailen nu ivm te traag internet maar ik heb een vlucht van 30 euro geboekt naar Christchurch een dag voordat ik naar huis vlieg vanuit Christchurch. Ik hoef dus niet 8 uur met een bus naar het vliegveld. Andrea en Glenn wilden graag dat ik daar nog een keer kwam met Hugo en Beau dus dan slaap ik daar een nachtje. :) Ze brengen papa naar het vliegveld in ChCh in oktober.