Back home.

We zijn d'r weer. Home sweet home, en hoe. Wat een reis!

De laatste week is 'lambing' aardig intens geworden. De ochtend begint vroeg en de hele dag staat in het teken van schapen en lammetjes. Ze moeten gemerkt worden en genoteerd worden (wie is de vader, de moeder, wanneer geboren, heeft het broertjes zusjes, de datum en hoe wordt het opgevoed) gevangen worden, herenigd worden met hun moeder, zieke lammetjes krijgen sondevoeding, injecties, moeders met dode lammetjes etc etc. Je hebt het er maar druk mee!

2 dagen hebben we nog wat anders gedaan. In Mandeville (vlakbij Gore) is een groot centrum dat oude vliegtuigen (meestal dubbeldekkers) restaureert of soms helemaal nabouwt aan de hand van tekeningen. Het is een oude schapenboer met een uit de hand gelopen hobby, hij heeft nu 2 grote loodsen vol met vliegtuigjes die hij voor particulieren restaureert. Ze komen uit HongKong Rusland noem maar op! Er zit een klein museumpje bij en een werkplaats. Rose kende die mensen goed dus een persoonlijke rondleiding gekregen. Je kon ook een vlucht maken in een oude Tigermoth - leek ons een leuk afscheidscadeautje voor Rob & Rose! Rose vond het fantastisch, je had een supermooi uitzicht over de bergen, heuvels, rivieren etc. De piloot was in z'n vrije tijd een stuntpiloot dus ook een looping en 2 rolls mochten niet ontbreken. Zelfs Frans is de lucht in geweest! Ondanks z'n hoogtevrees.

Verder zijn er nog wat kleine tripjes geweest naar de jetboatracing, Queenstown, etc etc! Ik zal binnenkort even wat foto's plaatsen, zegt veel meer dan woorden! Als ik m'n harde schijf met foto's terug krijg uit Amsterdam..

De terugweg was een drama trouwens, note to self: nooit maar dan ook nooit meer! Ik ben maandagochtend van Invercargill naar Christchurch gevlogen om daar nog een nachtje te slapen bij mn hostzusje. Invercargill vliegveld was weer een drama, tranen met tuiten en weer medelevende stewardessen. Dinsdagochtend ging mn vliegtuig om twintig voor 10 naar Auckland. Dat betekent dat je om 9 uur ingecheckt moet zijn. Ik was om 9 uur nog lang niet op het vliegveld, ook om half 10 nog niet. Hostzusje had het allemaal niet lekker geplant en we moesten nog kinderen naar de creche brengen ed. Om half 10 rende ik het vliegveld in, de eerste beste mevrouw met een pakkie aan aangesproken. Alle check in dicht, en ze keek al niet al te vrolijk. Hij had gelukkig vertraging, dus check in speciaal voor mij geopend, GERENT naar het vliegveld, voorgedrongen lief gelachen en net op tijd zat ik in het vliegtuig. Ongelooflijk. Toen had ik een uur om in Auckland mn volgende vlucht te halen, tijd zat zou je zeggen. Mooi niet. Vliegtuig landde op het moment dat mn vliegtuig naar Kuala Lumpur zou vertrekken. In Auckland rijdt er een bus van Domestic naar International die natuurlijk net weg was, dus ik gerent naar International, check in gesloten natuurlijk. Weer geopent, en met de mededeling dat ik mn koffer niet zou hebben door douane gerent, toen ik 4 kilo overbagage moest betalen gezegd ' Sorry mate, plane is leaving' met mn ogen geknipperd en doorgelopen, voorgedrongen bij douane, waardoor ik natuurlijk verdacht was en nog op drugs werd gecontroleerd en eindelijk bij het vliegtuig. Die natuurlijk vertraging had.. Ik heb mn portie geluk voor de komende 10 jaar wel gebruikt. Ik had geen creditcard om een nieuwe vlucht te kopen (omboeken gaat niet als je 2 verschillende maatschappijen hebt) en een man naast me bood aan mn vlucht te betalen. Held. In Kuala lumpur buiten rondgewandeld in de bloedhitte en vervolgens 12 uur in het vliegtuig naar Nederland. Waar mama en Maaike me op stonden te wachten!

Frans heeft het ontzettend naar z'n zin, en hopelijk plaatst hij de volgende weblog!

Thanks!